شعر در مقام پدر شهداء

روییدن آفتاب را باور داشت
پیراهن سرخ عشق را در بر داشت
بردند اگر به سوی جنّت او را
بر سینه مدال لاله ی پرپر داشت

1. به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

   که مونس دم صبحم دعای دولت توست

2. سرشک من که ز طوفان نوح دست برد

   ز لوح سینه نیارست نقش مهر تو شست

3. بکن معامله ای وین دل شکسته بخر

   که با شکستگی ارزد به صد هزار درست

4. زبان مور به آصف دراز گشت و رواست

   که خواجه خاتم جم یاوه کرد و بازنجست

5. دلا طمع مبر از لطف بی نهایت دوست

   چو لاف عشق زدی سر بباز چابک و چست

6. به صدق کوش که خورشید زاید از نفست

   که از دروغ سیه روی گشت صبح نخست

7. شدم ز دست تو شیدای کوه و دشت و هنوز

   نمی کنی به ترحم نطاق سلسله سست

8. مرنج حافظ و از دلبران حفاظ مجوی

   گناه باغ چه باشد چو این گیاه نرست